Aarlanderveen 3 – Aarlanderveen VE1

Na de noodgedwongen pauze, intelligente lockdown en de aansluitende zomerstop was het na zes maanden eindelijk weer zover, we mochten de wei weer in en wel in een prestigestrijd tegen het derde.

Voor het seizoen 2020/2021 zijn we gelukkig weer ingedeeld in de tweede klasse, met dank aan de weer herstellende Goliath, met minder reistijd en leukere tegenstanders. Toch zijn er wat mutaties dit seizoen: Reet, die al vele jaren in het eerste, tweede, derde, vierde, weer het derde, vierde en de veteranen de vaste rechtsback was heeft zijn voetbalschoenen aan de wilgen gehangen na zo’n veertig seizoenen, dat zal wennen worden, maar langs de lijn is altijd plek. The Kev wordt zeven wedstrijden-lid, hopelijk haalt die dit aantal. Nieuw zijn Sofa, de begaafde technicus die we van Bernardus hebben los kunnen weken, de snelste autoverkoper die dus tegen zijn oude ploegmakkers zijn officiële debuut maakt. En ook Migeilovic zal meer met ballen dan met zijn hengel bezig zijn op zaterdag, hopen we.

Het derde wilde geen modderfiguur slaan tegen de oudjes en was met een uitpuilende reservebank tot de tanden bewapend en gooide vanaf het eerste fluitsignaal vol druk op ons. Deze overrompelingstactiek leek even effect te hebben, maar na vier minuten kwamen we voor het eerste over de middenlijn en tekende we voor de openingstreffer. Want nadat Smollie de eerste serieuze doelpoging onschadelijk maakte bediende hij Panna, die met een pass van 60 meter de opgestoomde en inmiddels geopereerde Lachouffe alleen op Stoef af liet gaan en met een droge knal werden de verhoudingen gelijk duidelijk.

Het derde liet zich niet helemaal van de wijs brengen en begon met de beschietingen van ons doel en Henkie was het meest dichtbij, maar het engeltje van Smollie op de paal was ook nu van de partij. Inmiddels was de nog niet geheel fitte Karel uitgevallen en vervangen voor Sofa. Laatstgenoemde kon zijn debuut luister bijzetten door, al dan niet in buitenspelpositie, te scoren maar zijn schot spatte op de lat uiteen.

De eerste helft liep op zijn einde en zo leken we met de 0-1 voorsprong te gaan rusten, ware het niet dat de thuisploeg, zij het vanuit een onmogelijke hoek op de achterlijn, een zowel curieuze als fraaie goal maakte. Als je het probeert lukt het niet, derhalve 1-1 bij het scheiden van de markt.

In de tweede helft werd het éénrichtingsverkeer en binnen twee minuten bediende Sofa keurig @appie en stonden we weer voor. Onze diesel was nu echt op gang gekomen. Sofa gaf weer een assist, of eigenlijk pakte Panna de bal van zijn voet en soleerde door de zestien en schoot tegendraads de 1-3 tegen de touwen. Het balletje ging lekker rond en Sofa bekroonde zijn debuut en MVP-status door de meest flauwe kopbal ooit, maar hij was hard genoeg waardoor de stand 1-4 werd en de wedstrijd gespeeld was. Hierna waren er kansen voor de snelste autoverkoper (lat), Sofa (over van 2 meter (!)) en Gert (redding Stoef). Toch sloop wat nonchalance in de ploeg en dat kon je het best zien door het uitverdedigen in de zestien, maar het ging net een paar keer goed. Henkie maakte de slottreffer en bepaalde de eindstand op 2-4. De laatste paar minuten speelden we het restant professioneel uit, waarbij 100%Tijnus en Smollie nog een fraaie mime act uitvoerden.

Na een zwaar seizoen in de eerste klasse behaalde we dus de eerste winst van 2020 en dat voelde lekker. Onder een heerlijk najaarszonnetje en een paar bruine flessen kon het evalueren beginnen. Volgende week voor het echie en dan uit tegen Voorschoten’97, kijken of we dit een vervolg kunnen geven.

Geschreven door een fervent Veteranen-speler