De verandering.
Wat voor mij zo gewoon is. Wat vanzelfsprekend is. Dat was voor de JO13 totaal niet.
De eerste keer op het veld. Het grote veld. De afstanden zijn veel groter. De doelen groter.
Waar vorig jaar soms een solo van achter tot voor mogelijk was, kan het nu niet meer.
Het doel is groter. Is het dan makkelijker scoren? Het is een eind naar het doel!
Spelen op gras. Ja op gras. Dit is helemaal wennen. De JO13 is van de kunstgrasgeneratie.
Als we de kinderen uit de JO13 een keuze geven: Het hoofdveld gras of kunstgras?
Dan vrees ik het ergste. Gras moet verdwijnen.
Het beruchte polletje. Daar gaan ze kennis mee maken.
Nat gras. Na een sliding ineens een zwart broekje. Altijd kwamen ze schoon van ons kunstgrasveld.
De komende tijd gaan de sokken onder de bagger zitten. En dan moet het nog winter worden!
En dan al die nieuwe regels. Waar deze groep mocht indribbelen is er nu ineens ingooien.
Waar je eerst overal mocht lopen is er ineens buitenspel. Buitenspel, dat is even lastig.
Gelukkig pakt de J013 het snel op en zijn er al mooie resultaten.
Maar belangrijker. Ik zie een hoop plezier en ze maken positieve stappen.
De vraag is waar dit gaat eindigen. Dan praat ik niet over een mooie eindklassering.
Gaan er 3 of 4 jongens het eerste team van de trots van de polder bereiken?
Zijn ze in staat om de komende 5 jaar zichzelf te verbeteren, om in het eerste te kunnen spelen?
Zijn ze in staat om het plezier in dit mooie spel te behouden?
Dat ze over 4 á 5 jaar gevraagd worden om op de bank te zitten bij het eerste.
Om te hopen dat de trainer ze een aantal minuten gaat gunnen.
En daarna hopen, dat snel het basisdebuut volgt.
De JO13 maakt een behoorlijke verandering door.
Gaat SV Aarlanderveen dat ook de komende jaren doen?
Welk niveau willen we nastreven?
Komt er wel of niet een kunstgrasveld op veld 1?
Redden we het zelfstandig, om moeten we gaan samenwerken met een club in de buurt?
Zo zijn er nog vele vragen te bedenken en te beantwoorden.
Bij het antwoord niet de emotie laten gaan, maar reëel het beste kiezen voor de club.
Mijn doel is om over 5 jaar minimaal de helft van de basisspelers van ons vlaggenschip, uit de Aarlanderveense jeugd komt.
We spelen nu leuk en succesvol voetbal met ons eerste. En het is druk langs de lijn.
Maar ik hoop dat het dorp weer kan kijken naar onze eigen jeugd.
Dit in combinatie met spelers die graag voor SV Aarlanderveen willen uitkomen.
Dat we kunnen juichen voor onze club en "onze" jongens.
Voor nu is dit het beste, maar ik hoop op een verandering.
Wat is daarvoor nodig?
Het antwoord, daar moeten we samen uitkomen.
Van hoofdbestuur tot jeugdbestuur. Van trainers tot spelers. Van vrijwilligers tot ouders.
Een hoop vragen gaan daaraan vooraf.
Maar we gaan daar vast en zeker uitkomen.
Tot snel langs de lijn.
Kom onze jongens graag aanmoedigen richting ons vlaggenschip.
Het zou toch schitterend zijn, als we daar over 5 jaar nog steeds met zijn allen staan!
Met sportieve groet,
Jordi